Het derde album van Nijmeegse bluesrockband Black Bottle Riot barst uit elkaar van de bezieling. De band heeft de afgelopen periode veel voor de kiezen gehad, en dat uit zich als vanzelfspreken ook in de muziek. De gitaren huilen harder dan voorheen, de band is een hechter collectief dan ooit en de muziek grijpt je daardoor nog meer naar de keel. Black Bottle Riot heeft nog nooit zo indringend geklonken als nu.
III: Indigo Blues meer lading heeft dan de eerdere albums. De band heeft zich ontwikkeld als een doorleefd personage met rimpels, grijze haren en bloeddoorlopen ogen. Waar het wringt daar wringt het en als het pijn doet is dat goed.
