MENU SLUIT
01.06.2016

Matt Schofield uitgelicht

Transitie

De jaren negentig zijn transitioneel voor de Engelse blues. Oudgedienden als Blues ’n Trouble, Paul Lamb, Mick Clarke Band, Chicken Shack en Peter Green waren weer volop aan het spelen, na even een periode weggevaagd te zijn door het punkgeweld van eind jaren 70. Jonge bluesartiesten daarentegen verloren hun nesthaar en zetten hun stempel op de blues voor de komende jaren. Het werd weer een levendige scene, vooral in Engeland. Dit straalde ook af naar ons continent. Veel van deze succesvolle artiesten staken het kanaal over naar België (via Banana Peel in Ruiselede) en daarna naar Duitsland en ons eigen landje.

Bio

Eén van de meest talentvolle artiesten uit deze lichting is ongetwijfeld Matt Schofield; naast Ian Siegal en Aynsley Lister is hij de alles bepalende factor geweest in deze jonge blues scene in Engeland. Geboren in 1977, speelde Matt op al jonge leeftijd (13 jaar) de blues op het podium; net als Ian Siegal, kreeg Matt zijn vuurdoop bij de Lee Sankey Group. Duidelijk geïnspireerd door grootheden als B.B. King, de funk van Albert King en het jazzy spel van Robben Ford. Daarnaast lag de wat ruigere stijl van Stevie Ray Vaughan hem ook goed. Hij vormde al in 2003 zijn eerste band en nam in 2005 zijn eerste studio CD op (Sitting Thru’ Ashes). Zijn opvolgende live CD ”The Trio Live”, kreeg meteen al een prijs in het Engelse Guitarist Magazine. Daarna vielen nog vele prijzen hem ten deel, waaronder drie jaar successievelijk The Best British Blues Guitarist of the Year. Recentelijk verrichte Matt Scholfield ook productiewerk voor o.a. Ian Siegal en assisteerde hij op Cd’s van Dana Gillespie.

Live on Stage

En wat kunnen we live van hem verwachten? Een soort kruising tussen een blues en funky jazzstijl in de trant van Albert King/Collins en de Meters (New Orleans funk). Het geheel swingt als een trein en de tracks worden vaak heel uitgesponnen ten tonele gebracht, haast in een jam-achtige setting. Het zou vreemd zijn als u, als liefhebbend publiek, niet in trance komt van dit melodieus huilende gitaargeweld, dat het podium afblaast.

Anekdote

Mooi verhaal is dat Schofield, als jong broekie heel verbaast opkeek, toen hij met zijn Lester Butler Tribute band in 2002 door de zeventig-jarige voorzitter pontificaal aangekondigd werd op het podium van Banana Peel. Dit ging op een zo houterige manier dat Matt de beste man maar van het podium blies met enig gepast gitaargeweld. Hij heeft waarschijnlijk niet geheel beseft, dat deze voorzitter al sinds eind jaren 60 in functie was en al heel wat blues naar België gehaald had. Hoe het ook zij: een spetterend concert was het resultaat.

Conclusie

Gaat allen dit concert zien op 20 juni aanstaande; het wordt een niet te missen ervaring en zo heel vaak komt deze stergitarist niet naar onze contreien. Het is de moeite waard for sure!

BESTEL TICKETS

Tekst: John Janssen

Is dit alles?